”Ze noemen me stemmendokter”
Zoals zo veel zangers is de muziek Amand Hekkers met de paplepel ingegoten. Toch was het niet vanzelfsprekend dat hij het vocale pad op zou gaan. “Ik kom uit een muzikaal nest, maar eigenlijk was ik gefascineerd door alles wat met theater te maken had. Een artistieke duizendpoot, dat was ik. Danser, dat wilde ik worden. Totdat iemand me eens zei: ‘volgens mij kun jij heel mooi zingen’… Dat leidde er uiteindelijk toe dat ik, rijkelijk laat op mijn zesentwintigste, naar het conservatorium ging om zang te studeren. Toen bloeide mijn liefde voor zang echt op. Ik bleek er ook aanleg voor te hebben, ik maakte me de technieken snel eigen.”
“Natuurlijk had ik de droom om een beroemd solist te worden. Welke jonge zanger heeft dat niet. Maar er kwam een kink in de kabel toen bleek dat ik technisch niet goed was opgeleid op het conservatorium. Na mijn afstuderen ben ik vrij snel allerlei rollen gaan zingen, en toen overkwam mij het ergste wat je als zanger kan overkomen: midden tijdens een voorstelling liep ik vast en kon ik met geen mogelijkheid de hoge noten meer halen.”
Via via kwam Hekkers in Genua bij de beroemde zangpedagoge Gabriella Ravazzi terecht. “Zij wist meteen dat er iets niet in orde was met mijn tongplaatsing. Dat had nog nooit iemand me in Nederland verteld. Voordat ik er erg in had stond ik daar met een pollepel in mijn mond! Ik moest wel weer helemaal van nul af opnieuw leren zingen. Ze heeft mijn stem gered. Ik was zomaar zeven noten van mijn bereik kwijtgeraakt. Vijf jaar heeft het geduurd, toen zat mijn stem weer op zijn plek.”
Bij Ravazzi leerde Hekkers hoe de stem in elkaar zit. En hoe haast elk lichaamsdeel een functie vervult. “Het is zo ongelooflijk complex. Ik geef Gabriella Ravazzi’s techniek door aan mijn eigen leerlingen. De stemmendokter, zo noemen ze me wel eens”, voegt hij er met een lach aan toe.
Hekkers gaat verder: “Alles staat of valt bij je techniek. Is die goed, en hou je er een gezonde manier van leven op na, dan kun je zingen tot je tachtigste. Wat ik wel vaak merk als zangdocent is dat zangers soms vast zitten in een verkeerd repertoire. Als specialist in het opleiden van tenoren kom ik heel vaak leerlingen tegen die ervan dromen om ‘Nessun dorma’ te zingen. Als ze er de stem voor hebben: prima. Maar voor negen van de tien is dat gewoon niet zo. Ik draai er dan niet omheen en vertel het die leerlingen eerlijk.”
Het overbrengen van zijn kennis en ervaring is een grote drijfveer voor Amand Hekkers. “Lesgeven geeft mij meer voldoening dan het zelf zingen deed. Om jong talenten te begeleiden, de techniek en de fijne kneepjes bij te brengen, maar ook om ze te leren hoe ze moeten auditeren, wat ze allemaal in het vak tegen kunnen komen, dat is een voorrecht. Ieder mens is uniek en dat geldt ook voor iedere stem. En ja, eens in de zoveel tijd kom je een echte parel tegen.”
“They call me a voice doctor”
Like so many singers, Amand Hekkers has held a special relationship with music since his earliest years. Yet it was not always obvious that he would take up the vocal path. ”I come from a musical home, but I wasn’t in love with only music, I was actually fascinated by everything that had to do with theater. An artistic chameleon, that’s me. A dancer is what I initially wanted to be, until somebody once said, ’I think you sing beautifully’ … That ultimately led me to the conservatoire to study singing, but that wasn’t until I was 26. Then my love of singing truly blossomed. It also seemed I had a talent for it, so I quickly acquired the various techniques.”
Hekkers continues: ”Naturally, I had the dream to become a famous soloist. Which young singer doesn’t? But there was a hitch when I found out that I didn’t have enough technical training after the conservatoire. But this didn’t stop my natural need to perform! After graduating, I quickly started to sing a variety of roles. Then, the worst thing happened to me as a singer: in the middle of a performance I stuck and I could not hit my high notes!”
The search for a remedy led Amand Hekkers to Genoa where the famed singing teacher Gabriella Ravazzi taught her pupils. ”She knew immediately that something was wrong with my tongue placement. Never had anyone told me in the Netherlands. Before I knew it, I was there with a ladle in my mouth! I had to learn to sing again from scratch. She saved my voice. I had lost seven notes of my reach, but finally, after five years of re-training, my voice was back in place.”
With Ravazzi, Hekkers gained insight to the inner workings of vocal mechanics and how almost every part of the body fulfils a function. ”It is so incredibly complex. I pass Gabriella Ravazzi’s technique on to my own pupils. With this experience, I learned how to fix other’s singing voices. The voice doctor, that’s what they call me”, he adds with a laugh.
Hekkers continues: ”Everything stands or falls with your technique. If your technique is good and you maintain a healthy way of life, then you can sing until you’re eighty. What I often notice as a singing teacher is that singers are sometimes stuck in the wrong repertoire. As a specialist in the training of tenors, I often meet students who dream of singing ’Nessun dorma’. If they have the voice for it, fine! But, nine out of ten times, that is simply not the case. And in these cases, I have an honest conversation with the student.”
The transference of knowledge and experience is a major motive for Amand Hekkers. ”Teaching gives me more satisfaction than singing itself. It is a privilege to guide young talents, to teach the technique, to illuminate the intricacies, to streamline the audition process, and to discuss what they may encounter in the profession. Every person is unique, but this also applies to every voice. And yes, once in a while you come across a real gem.”
Met dank aan Willem van Altena van Millau Communicatie voor de tekstbijdragen.
Amand Hekkers 